Het liep als gesmeerd. Ieder had zijn taak:
Onze kersverse kokkin Susan met Els en Marianne en Angelique in de keuken. En ook Amanda en Francisca waren er af en toe te vinden. Met de verhalen over de vraag: "Wat aten we in de
middeleeuwen?".
Soms zelfs “schokkende” verhalen voor de kleine (en grote) oortjes.
Herman de touwslager deed zijn uiterste best als “belangrijkste” man van de middeleeuwen... "Zonder touw geen broek of tent die op zijn plek blijft."
Onze uitkijkman en trompetter Sander.
De stokvechters, GJ, William, Dies, Pieter en Peter. Kijk uit.... voor je het weet werd je gevloerd of op je vingers getikt. Het valt gelukkig zacht in het gras.
De Polderkol wist ook de mondjes te snoeren met haar verhalen over heksen, de kruiden en wat voor instrumenten er werden gebruikt in de middeleeuwen.... alles om de zieke mens beter te maken. Amanda vertelde ook het verhaal als leerling van Marlies.
De tent van de Rob, ingericht zoals dat was in de middeleeuwen. Zodra de leerlingen binnen kwamen gingen ze terug in de tijd. O.a. door de verhalen van Rob en Piet.
De bogen werden weer gespannen en de aandacht gevraagd bij Yvonne, Geert en Marijke. Op de eerste drie dagen was onze Francisca de dorstlesser, oftewel zorgde ervoor dat we thee, koffie en wat lekkers kregen en op donderdag was Francisca bezig met het Kalligraferen.
En ook waren er weer de dames... voor de verkleedpartij. En zoals gezegd als er 1 schaap over de dam gaat volgen er meer. Soms wilde de leerlingen niet meteen in de middeleeuwse kleding, maar hadden wat overredingskracht nodig.
Patrick en Jaap hadden weer veel te vertellen over de wapens en kwamen steeds tijd tekort. Eigenlijk hadden we allemaal wel veel te vertellen en vonden we de tijd die we hadden met ieder groepje op de maandag t/m woensdag haast tekort om je verhaal af te maken.
De woensdagmiddag hadden we “vrij”. Dan gingen we allen iets voor onszelf doen. Vuurpijlen maken, net als vorig jaar of je haren wassen met de middeleeuwse douche, want niet douchen deze week is een gemis.
of een klusje doen
of een dutje doen.
Want ... die kinderen zijn knap vermoeiend.
De 3 eerste dagen werden muzikaal ondersteunt door de muziek van deze 3 schitterende muzikanten: de Tarwanten.
Op naar volgend jaar. We kijken er al naar uit! Want we vinden de waardering, die we telkens weer krijgen, van ouders, leerkrachten en de onverdeelde aandacht van de meeste leerlingen, een groot compliment en zeker de moeite waard.
